Το πικρότατο χρονικό της νιότης

Μες στην ομάδα ήμουν
άχρηστος πάντα
σαν ένα σαν
Για την ομάδα ήμουν
ύποπτος πάντα
σαν την αλήθεια
Άρης Αλεξάνδρου [1]

Το Για την αγάπη της γεωμετρίας,[2] που εκδόθηκε το 2011, αποτελεί το ένατο κατά σειρά μυθιστόρημα το οποίο έρχεται να προστεθεί στην πολύπτυχη, πληθωρική συγγραφική παρουσία της Σώτης Τριανταφύλλου. Πρόκειται, όπως εύγλωττα μας πληροφορεί η κατατοπιστική περίληψη του οπισθόφυλλου, για το «πικρότατο χρονικό της νιότης». Μιας νιότης οικτρά σπαταλημένης μέσα στους συντριπτικούς μηχανισμούς που συνέχουν την αυταρχική οικογένεια Μπότσαρη. Η ερεθιστική, γλαφυρή αφήγηση της Τριανταφύλλου καλύπτει σχεδόν μια τριακονταετία, εκκινώντας απ’ το 1971 και καταλήγοντας στο 2000. Το Για την αγάπη της γεωμετρίας διασταυρώνεται πολλαπλώς με την συναρπαστική μυθιστορηματική της αυτοβιογραφία υπό τον τίτλο Ο χρόνος πάλι[3], κείμενα ομόκεντρα που αξίζει να διαβαστούν παράλληλα.