Ράσελ Έντσον, Ποιήματα από τον «Βασανισμένο καθρέφτη» (β΄ μέρος)

Φτερούγες

Στην πτέρυγα κάποιου παλιού σπιτιού, τοποθετημένη κάτω από γυαλί, μια συλλογή από φτερούγες… Τα φτερά μιας πεταλούδας διακοσμημένα μ’ ένα ψεύτικο μάτι που περιστασιακά ανοιγοκλείνει. Μια δακτυλήθρα υποδύεται το δοχείο που κρατά τις στάχτες ενός σκόρου. Μια φτερούγα από όσχεο και οστά δαχτύλων που έχει αρπάξει τη νύχτα σαν ένα φοβερό χέρι, σκοτεινό σαν τη νύχτα που άρπαξε. Μια φτερούγα από ένα λευκό κοράκι. Ένα κουνούπι με τις φλέβες του γεμάτες ανθρώπινο αίμα. Μια μικρή φτερούγα ατροφική ακόμη, άπτερη, τοποθετημένη σ’ ένα θραύσμα οστράκου. Το αόρατο, όπως κάτι σ’ ένα ενεχυροδανειστήριο, περιμένοντας ν’ αγοραστεί από έναν άγγελο. Το πτερύγιο μιας διάσημης μύτης, τοποθετημένο σε μια οδοντογλυφίδα σαν ορεκτικό, ακόμη φουντωμένο από την τελευταία του περιφρονητική ανάσα… Φτερούγες που διηύθυναν τον αέρα με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι ελεύθερες στη γη, ανεμίζοντας, φτερουγίζοντας. Μερικές φορές πετώντας τόσο ψηλά που η γη μετά βίας υπάρχει…