Εναντίον – σημειώσεις για τα ράκη της στρατευμένης «ποίησης»

Ο τίτλος, με τη βλάσφημη ρητορική, το θράσος και την ένταση της ισχυρογνωμοσύνης της, οφείλει να χρεωθεί στο κλασικό, πικρής οξυδέρκειας όσο και κυνικής αυθάδειας, κείμενο του Ντίνου Χριστιανόπουλου[1]. Φαίνεται πως ο κονιορτός των αταλάντων όταν δεν σωρεύει μάζες ομοιοκαταληξιών ρουφώντας τη λάσπη της δελφικής του φθίσης, λούζεται στα ζείδωρα νάματα της αριστερόστροφης θρησκοληψίας.