Οι ποιητές της ροκ ή οι «διανοούμενοι» όπως τους αποκαλούσαν και ας μη δέχτηκαν ποτέ οι ίδιοι αυτό τον τίτλο. Το δίδυμο των Paul Simon και Arthur Garfunkel έμελλε να μείνει στην ιστορία της μουσικής ως το κορυφαίο και αξεπέραστο. Ξεκίνησαν με επιρροές της εποχής των hippies, αλλά διαφοροποιήθηκαν στο εικαστικό κομμάτι. Η εμφάνισή τους διαφέρει παρασάγγας από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες της εποχής.
Καθόλου ακραίοι (ασυνήθιστο φαινόμενο για την εποχή), με μία σεμνότητα να τους διακατέχει, έγραφαν μουσική και στίχους που δύσκολα θα μπορούσαν να αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο. Ακόμη και η στιχοπλοκή τους διαφέρει από το γενικότερο κλίμα εκείνης της δεκαετίας. Οι Simon & Garfunkel προτίμησαν να «μιλήσουν» για ανθρωπιστικά θέματα και ζητήματα που αφορούσαν την κοινωνία χρησιμοποιώντας την ποίηση και τη μελωδικότητα παρά την εμπλοκή τους σε ένα ροκ «κατηγορητήριο», όπως έκανε η πλειονότητα.
Το τραγούδι που επέλεξα αυτή τη φορά δεν αποτελεί έκπληξη. Το «The Sound Of Silence» είναι, όπως και να το κάνουμε, ο δικός τους ύμνος. Ένας ύμνος στη σιωπή ή στους μοναχικούς ανθρώπους, εάν το θέλετε! Ένα τραγούδι για αυτό το τρομακτικό αίσθημα που νιώθει κάποιος που μιλά και δεν τον ακούν οι συνάνθρωποί του. Το πρόβλημα της ανθρώπινης επικοινωνίας. Οι στίχοι βέβαια είναι έντονα αλληγορικοί, αλλά περιγράφουν τέλεια αυτή την εικόνα. Μόνο τέτοια τραγούδια αξίζουν άλλωστε. Να πλάθουν εικόνες μέσα στο μυαλό και μόλις τελειώνουν να σε «απογυμνώνουν», να σε αναγκάζουν να σκεφτείς και όταν έχεις καταλήξει στο δικό σου συμπέρασμα, να νιώθεις τη δική σου προσωπική κάθαρση.
Ακούγοντας πρώτη φορά αυτό το τραγούδι, δεν μπορώ να περιγράψω πώς αισθάνθηκα. Ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό. Ακόμα και ο τίτλος του, θυμάμαι με είχε αφήσει κάμποση ώρα προσκολλημένο. Το έλεγα και το ξαναέλεγα, «ο ήχος της σιωπής». Μου είχε κάνει τόσο πολύ εντύπωση!
Επέλεξα λοιπόν για εσάς την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ζωντανή εκτέλεση του 1967, καθώς και την προσωπική αγαπημένη μου από το Madison Square Garden της Νέας Υόρκης το 2009. Τι και αν πέρασαν 42 ολόκληρα χρόνια; Τα συναισθήματα που γεννά αυτό το κομμάτι θα παραμένουν πάντα τα ίδια!
Να είστε όλοι καλά και ελπίζω να μην ακούσετε ποτέ «τον ήχο της σιωπής».
Βασίλης Χατωνίδης
Tagged: μουσική, Simon & Garfunkel
Μεγάλο Βύσμα 
Πολύ αγαπημένο ντουέτο, αλλά και πολύ αγαπημένο κομμάτι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κορυφή το δίδυμο, τους είχα μάθει από το βινύλιο «Greatest Hits» που είχε ο θείος μου παλιά! (μαζί με διάφορα άλλα όπως Steve Miller, Yes κλπ). Τραγούδι από τα λίγα, με φοβερό στίχο, να σημειώσω ότι έχει γίνει και μια «άκυρη» (πλην ενδιαφέρουσα) διασκευή από τους… Nevermore!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!